TEŻ W BUDAPESZIE - Z WALĄ

 

 

 Przypomniał mi się jeszcze jeden epizodzik, który zdarzył się w Budapeszcie.

Mego kuzyna - Dziutka, lekarza chirurga z Białegostoku (wspominam go w książce "Gabriela") -  żona, zwana Walą , była instrumentariuszką i częstokroć asystowała  jemu przy operacjach. On miewał napady złości, gdy brakowało mu np. narzędzi do cięcia jakiejś części ciała (okres powojenny) i wtedy wyżywał się na żonie, klnąc, niczym przysłowiowy szewc (teraz rozszerzyła się ta "moda" na wszystkie profesje, jakie tylko są w obiegu, nie pomijając wczesnowiekowej  i starszej młodzieży) akurat będącej pod ręką, a ona - twierdziła, że nauczyła się wyłączać tak skutecznie, że żadna inwektywa , kierowana pod jej adresem, do niej nie docierała . Początkowo płakała, lamentowała, obrażała się, wprowadzała "ciche" dni, ale , z czasem, jak mówiła - przestała na jego wrzaski reagować.  Dzięki temu małżeństwo przetrwało. A że Wala była wielce inteligentną osobą , z ogromnym poczuciem humoru, nie mógł nikt na dłużej tkwić z nią na ścieżce wojennej, bo potrafiła rozbawić każdego ponuraka i człeka, pogrążonego w desperacji.

Jej syn, Maciek, będąc na studiach we Wrocławiu (AWF) opowiadał kilka śmiesznych sytuacji, w jakich uczestniczyła, z których jedną  zapamiętałam. 

Grywali w totka, ale nie mieli szczęścia wygrywać większych kwot, natomiast, bywało, że snuli rozważania jak by to było, gdyby wygrali sporą kwotę, załóżmy milion złotych i jak by ją rozparcelowywali. Każdy miał inną , teoretyczną wersję, dysponowania tą forsą. Jeden zamierzał podzielić ją wśród grona rodzinnego, inny - wręcz przeciwnie - pozostawić dla siebie, na co Wala, oburzona, żachnęła się i na tym tle powstała awantura. Karczemna. Jak to ? To ona wychowała na swej piersi żmiję, egoistę, nie liczącego się z bliźnimi, chcącego zadowolić tylko własne ego ?! Pobeczała się, a następnie narzuciwszy na się byle co - wyszła , trzasnąwszy za sobą drzwiami.  Była  późna pora,  na zewnątrz panował już jesienny chłód. Usiadła na jakiejś ławce i , becząc, roztrząsała , jak niewdzięczny jest jej syn , biadoląc nad  tym, że nie otrzyma z tego miliona ani złotówki. A że  okrycie, jakie na siebie narzuciła, nie chroniło ją od przemarznięcia - srodze odpokutowała ten  nieprzemyślany odruch buntu . Rozchorowała się na dobre. Dopiero po pewnym czasie dotarło do niej, jak nierozsądnie się zachowała i śmiała się sama z siebie w kułak. Zaiste, dobry dowcip - rozdzielać nieistniejące pieniądze i obrazić o domniemany ich podział !

I oto ta Osoba zadzwoniła do mnie pewnego dnia (roku nie pamiętam , ale chyba lata 60-te), z prośbą, czy nie mogłabym jej towarzyszyć w wyjeździe do Budapesztu. Bo oto, będąc już w mocno zaawansowanym wieku (po 60-tce)  zdecydowała wyjechać do Afryki i  pracować w swoim zawodzie. Nie znając języka francuskiego, koniecznego do zaakceptowania jej kandydatury na wybrane stanowisko - uczyła się namiętnie i dość efektywnie tego języka. Tyle, że nie wyzbyła się wschodniego, litewskiego akcentu i w każdym innym  ten akcent wyraźnie przebijał.  Śmiesznie to brzmiało także po polsku. Ale po to, by władze graniczne nie przyczepiły się i wydały jej wizę - nie wiem dlaczego, ale potrzebny był w paszporcie stempel jednego z państw , zwanych demoludem o przekroczeniu granicy. Zgodziłam się, a jakże, i wyruszyłyśmy do naddunajskiej stolicy.

Tam  wynajęty pokój wyglądał okazale, ale po przespanej jednej nocy byłyśmy tak pogryzione, jak się okazało - przez... pluskwy, że czym prędzej opuściłyśmy to locum , zamieniając na inny.  Nieustannie miałam powód do śmiechu, bo sypała dowcipami, jak z rękawa i każde było prześmieszne. Zdarzyło się nam wejść do kawiarni, będącej  punktem schadzek... prostytutek, o czym nie mogłyśmy przecież wiedzieć. Dziwiło nas  nieco  przyglądanie się nam jakimś "szemranym" facetom, choć nie wyglądałyśmy na zachęcające do zaczepek. Miałam wówczas ok. 40-tki, ona ponad 60, więc nie tak bardzo ponętne... Dopiero moja węgierska znajoma  uświadomiła nas  o nietakcie, jaki popełniłyśmy. Ten pobyt bardzo mile wspominałam.

A najlepszy kawał w tym, że owszem, wyjechała, ale do strefy anglojęzycznej i , na gwałt, musiała wkuwać język, którego przyswajała  znów od "podszewki" !