d.c. SZPITAL

"NAJSZCZĘŚLIWSZYM  CZŁOWIEKIEM JEST TEN, KTO MA 
NAJMNIEJ POTRZEB"  H. Miller Kolos z Marrussi"


   Dalej snuć będę opowieści o reszcie  współlokatorek  z wspólnej szpitalnej sali, w której spędziłam trzy tygodnie mego urozmaiconego żywota.

BABCIA PARKINSONKA

77- LATKA - ZWOLENNICZKA ÓWCZESNEGO STATUS QUO, A PRZECIWNICZKA PiSu,  O CZYM ZDĄŻYŁYŚMY SIĘ PRZEKONAĆ W POPRZEDNIM WEJŚCIU.
ZANIM  SIĘ OBRAZIŁA , ALE ZALEDWIE NA PARĘ GODZIN - WYJAWIŁA , IŻ MĄŻ JĄ PORZUCIŁ DLA MŁODSZEJ, POZOSTAWIAJĄC WSPÓLNĄ CÓRĘ WYŁĄCZNIE NA JEJ   WYCHOWANIU. NIE DOPOWIEDZIAŁA, CZY NOWA BRANKA EKS-MĘŻA BYŁA BARDZIEJ OD NIEJ POWABNA, BO TO RÓŻNIE BYWA  I NIERAZ TE PORZUCONE DZIWIĄ SIĘ WCALE NIE  PIĘKNIEJSZYM OD NICH RYWALKOM, IŻ ICH EKS POŁAKOMIŁ SIĘ NA "COŚ TAKIEGO".
 FAKT JEDNAK POZOSTAWAŁ FAKTEM I, BIEDNA KOBIECINA, TYRAŁA, BY SWE DZIECIĘ WYCHOWAĆ JAK NAJWŁAŚCIWIEJ - TRACĄC PRZY OKAZJI ZDROWIE, A Z NIM  POGODĘ DUCHA, JEŚLI JE KIEDYKOLWIEK POSIADAŁA, W CO, OSOBIŚCIE WĄTPIĘ.
TAK JĄ JEDNAK , SAMOLUBNIE," WYHODOWAŁA",  ŻE DZIEWCZĘ (TŁUMACZKA JĘZYKA NIEMIECKIEGO) PRZYCHODZIŁA Z WIZYTĄ SPORADYCZNIE, PLOTŁA TYLKO O SOBIE , A MAMUSIA  - CIĘŻKO CHORA (MDLAŁA PRZY TYM BARDZO CZĘSTO Z POWODU ARYTMII SERCA),WPATRZONA W TĘ JEDYNĄ POCIECHĘ, KTÓRA , DE FACTO, NIĄ NIE BYŁA -  TYLKO  USPRAWIEDLIWIAŁA JEJ RZADKIE ODWIEDZINY  ZAPRACOWANIEM ,   CIĄGŁYMI SYMPOZJAMI I WIELOMA INNYMI ZAJĘCIAMI.
POSUWAŁA SIĘ  PRZY POMOCY KULI, KACZYM CHODEM. DOŚĆ CZĘSTO  PODCHODZIŁA DO MEGO ŁÓŻKA, BY ZWIERZYĆ SIĘ ZE SWYCH TROSK I PONARZEKAĆ NA KACZYŃSKIEGO , CHOĆ ZBYT WIELU ARGUMENTÓW PRZECIW NIEMU NIE MIAŁA. "BO TAKA JEST POLSKA" WYKRZYKNĘŁA NA ZAKOŃCZENIE
SWYCH WYWODÓW, CZEGO ZNACZENIA NIE UMIAŁAM JUŻ ROZSZYFROWAĆ. 
NIE WCHODZIŁAM  Z  NIĄ W DYSKURS, BO NIE MIAŁO TO SENSU, NADTO POZWALAŁAM JEJ SIĘ WYGADAĆ, BO, PRAWDOPODOBNIE, NIEWIELE MIAŁA SPOSOBNOŚCI, BY KTOŚ ZECHCIAŁ JĄ WYSŁUCHIWAĆ.
CÓRUŃCIA NIE ZNALAZŁA NAWET CZASU, BY JĄ ODEBRAĆ ZE SZPITALA, BO WAŻNIEJSZA DLA NIEJ BYŁA JAKAŚ KONFERENCJA, Z KTÓREJ NIE ZAMIERZAŁA ZREZYGNOWAĆ. I , NA ODEJŚCIU , BIEDNA PARALITYCZKA,  SERDECZNIE NAS POŻEGNAŁA, ZAPOMINAJĄC O   NIEDAWNEJ KŁÓTNI .

BABCIA STRACHLIWA

 TO 81-LETNIA, POKORNA,  CICHA, CIERPLIWA STAROWINKA. BEZDZIETNA , WDOWA. 
JEDYNA KREWNA - 50-LETNIA, NIEPRACUJĄCA SIOSTRZENICA DOŚĆ CZĘSTO JĄ ODWIEDZAŁA. ZAPEWNIAŁA, ŻE PO LECZENIU SZPITALNYM ZABIERZE JĄ DO SIEBIE I BĘDZIE NIĄ , TROSKLIWIE, SIĘ OPIEKOWAĆ, BO MA ODPOWIEDNIE WARUNKI, A CIOCIA - SAMOTNIE MIESZKAJĄCA , NIE BĘDZIE MOGŁA SAMA SOBIE POMÓC.
COŚ MI NIE PASOWAŁO, BO PANI BYŁA ZBYT ZADBANA, BY POSĄDZIĆ JĄ O "TROSKLIWE" ZAJMOWANIE SIĘ CIOCIĄ - WYGLĄDAŁA  NA EGOISTYCZNĄ OSÓBKĘ, DBAJĄCĄ RACZEJ O WŁASNY WYGLĄD I [POTRZEBY, NIŻ NA  SAMARYTANKĘ, DOGADZAJĄCĄ SWEJ CIOTUNI.  
NIEBAWEM WSZYSTKO SIĘ WYJAŚNIŁO, BO  STRACHLIWA, CHOĆ MIAŁA POCZĄTKI DEMENCJI - TO POSIADAŁA  PRZEBŁYSKI ŚWIADOMOŚCI I WYKLAROWAŁA NAM O CO,  WŁAŚCIWIE, SIOSTRZENICY CHODZI.  MIANOWICIE, O JEJ TRZYPOKOJOWE MIESZKANIE, KTÓRE ZAMIERZAŁA PRZEKAZAĆ  DO DYSPOZYCJI SWEMU SYNALKOWI.  ORZEKŁA, ŻE POZOSTANIE W SWOIM MIESZKANIU.
MIAŁA NAPADY CHOROBLIWYCH LĘKÓW. CO WIECZÓR  TRUCHTAŁA  DO MEGO ŁOŻA I , DRAMATYCZNYM SZEPTEM,   OZNAJMIAŁA, ŻE NA KORYTARZU DYBIĄ NA NIĄ CYGANIE LUB JACYŚ BANDYCI. CHCĄ JĄ PORWAĆ, A ONA, ŚMIERTELNIE ICH SIĘ BOI I PROSI MNIE O RADĘ, JAK TEMU ZAPOBIEC ?
PERSWADOWAŁAM JEJ, ŻE BĘDĄCY NA KORYTARZU LUDZIE, TO SĄ RODZINY CHORYCH I NIE MAJĄ ŻADNYCH ZŁYCH ZAMIARÓW WOBEC NIKOGO, A WOBEC NIEJ W SZCZEGÓLNOŚCI. USPOKAJAŁA SIĘ  I , W KOŃCU, ZASYPIAŁA.
KTÓREJŚ NOCY NAROBIŁA TAKIEGO RABANU, ŻE WSZYSCY, PRÓCZ PARALITYCZKI,  WYSKOCZYLI Z ŁÓŻEK. A KIEDY ZAPALIŁ KTOŚ ŚWIATŁO - BABINA LEŻAŁA OBOK WYWRÓCONEGO NOCNIKA, Z ZAWARTOŚCIĄ, BO USIŁOWAŁA, PO CIEMKU, NA NIM USIĄŚĆ. USIADŁA, PO CZYM ZAŁATWIWSZY POTRZEBĘ FIZJOLOGICZNĄ - WYWALIŁA SIĘ Z NOCNIKIEM, ROBIĄC TYLE HAŁASU. WEZWAŁYŚMY PIELĘGNIARKĘ, ALE ŻEBY BABCIĘ PODNIEŚĆ - POTRZEBNA BYŁA DO POMOCY DRUGA.
PRZEZ NIĄ MIAŁAM ZERWANĄ NOC, ALE W TRAKCIE ROZMYŚLAŃ NAPADŁ MNIE PUSTY ŚMIECH, KIEDY UŚWIADOMIŁAM GROTESKOWOŚĆ TEJ SYTUACJI I INNYCH.
RANO MIAŁAM ZANIEŚĆ MOCZ DO ANALIZY. NA KOŃCU DŁUGIEGO KORYTARZA STAŁ STOLIK, A NA NIM KŁADŁO SIĘ SŁOIKI , ZABIERANE PÓŹNIEJ PRZEZ PERSONEL Z LABORATORIUM. JAKO ŻE SEN MI SIĘ NIE IMAŁ - DOSZŁAM DO WNIOSKU, ŻE ZANIOSĘ , TO CO MAM ZANIEŚĆ WCZEŚNIEJ. NIE WIDZIAŁAM RÓŻNICY, CZY POSTAWIĘ TOTO NA STOLIK O 4, CZY 6 NAD RANEM. 
I TAK, IDĄC KORYTARZEM, RAPTEM DOSTAŁAM TAK SILNEGO ZAWROTU GŁOWY, ŻE PADAJĄC UCHWYCIŁĄM SIĘ STOŁU, STOJĄCEGO NA POBOCZU I  KRZYKNĘŁAM, CO SPOWODOWAŁO, ŻE DWIE PIELĘGNIARKI WYSKOCZYŁY Z POKOJU I ZŁAPAWSZY MNIE , W LOCIE NA ZIEMIĘ, PO CZYM
POSADZIŁY NA WÓZKU INWALIDZKIM I ZAWIOZŁY DO SALI. PRZY TYM NIE SZCZĘDZIŁY MI WYMÓWEK , ŻE PO CO ŁAŻĘ W NOCY, ŻE POWINNAM LEŻEĆ (NIKT MI O TYM NIE UŚWIADAMIAŁ), PO CZYM RZUCIŁY MNIE ŁÓZKO I ODESZŁY. NIE WEZWAŁY ANI LEKARZA, ANI SAME NAWET NIE SPRAWDZIŁY JAKIE MAM CIŚNIENIE. RÓWNIE DOBRZE MOGŁAM MIEĆ WÓWCZAS WYLEW. 
NASTĘPNE DNI  NIE MOGŁAM RUSZYĆ GŁOWĄ, BO NATYCHMIAST ZAWROTY SIĘ NASILAŁY.  LEŻAŁAM PONAD 2 TYGODNIE NIE WSTAJĄC Z ŁÓŻKA I NIKT MOIM PRZYPADKIEM SIĘ NIE ZAINTERESOWAŁ. SĄDZĘ, ŻE MUSIAŁAM MIEĆ WÓWCZAS JAKIŚ MAŁY WYLEWIK, ALE JAKOŚ Z TEGO WYSZŁAM , NIEMAL, CAŁO.
STRACHLIWĄ ZABRAŁA ZE SZPITALA JEDNAK SIOSTRZENICA.  DALSZY JEJ LOS NIE JEST MI ZNANY. 

D.C.N.